Training, Consulting, Support
اوراکل در نسخه 21c این امکان را می دهد تا در هنگام گرفتن دامپ، checksumای در dump file قرار داده شود تا در هر زمان(به خصوص بعد از جابجایی) بتوان اعتبار و صحت فایل دامپ را مورد بررسی قرار داد و با کمک این اطلاعات کنترلی از عدم خرابی dump fileها اطمینان حاصل کرد.
به این منظور، پارامتر CHECKSUM به لیست پارامترهای Data Pump اضافه شده و برای استفاده از این ویژگی باید در کنار دستور expdp پارامتر CHECKSUM را برابر با مقدار YES قرار داد:
برای تعیین مقدار یک پارامتر در اوراکل 21c، می توانیم از متغیرهای محیطی و یا پارامتر دیگری که در دیتابیس تنظیم شده اند، استفاده کنیم. برای مثال، اگر تصمیم داریم 50 درصد از فضای sga را به buffer cache اختصاص دهیم(حداقل)، می توانیم از این قابلیت جدید اوراکل استفاده کنیم:
SQL> show parameter sga_target
NAME TYPE VALUE
———————————— ———– ——————————
sga_target big integer 3568M
SQL> alter system set db_cache_size=‘sga_target*50/100’;
System altered.
همانطور که می دانید، اوراکل از نصب نسخه 19c بر روی سیستم عامل Oracle Linux 6.X پیشتیانی نمی کند این مسئله به پایین بودن نسخه GLIBC(GNU libc) موجود در این نسخه از سیستم عامل برمی گردد:
[root@ol6 ~]# cat /etc/issue
Oracle Linux Server release 6.7
[oracle@ol6 home]$ ./runInstaller
/19c/home/perl/bin/perl: /lib64/libc.so.6: version `GLIBC_2.14′ not found (required by /19c/home/perl/bin/perl)
در متن خطا می بینیم که این مشکل به دلیل نبود GLIBC نسخه 2.14 رخ داده است. برای حل این مسئله، می توان GLIBC_2.14(و یا نسخه های بالاتر) را به این نسخه از سیستم عامل اضافه کرد که در ادامه این کار را انجام خواهیم داد.
VIEW یکی از OBJECT های دیتابیس اوراکل است که در این متن روش ساخت و استفاده از آن را توضیح می دهیم.
یکی از چالشهای قابلیت in-memory در نسخه 12cR1 به هزینه بر بودن load اولیه اطلاعات(در in-memory) بعد از restart شدن دیتابیس برمی گردد چرا که اطلاعات در دیسک به صورت row format ذخیره شده و در زمان بارگذاری باید به فرمت ستونی و (عمدتا) به شکل فشرده در حافظه(in-memory) قرار بگیرند که این کار می تواند مصرف بالای منابع(مخصوصا cpu) را به همراه داشته باشد.
اوراکل در نسخه 12cR2، برای حل این مسئله، قابلیت جدیدی به نام In-Memory FastStart را ارائه کرد که بر اساس آن، اطلاعات موجود در in-memory با همان فرمتی که در حافظه قرار دارند، در دیسک و در یک tablespace مجزا ذخیره می شوند.
همانطور که می دانید PGA متشکل از قسمتهای مختلفی می باشد که میزان استفاده هر پروسس از هر کدام از این قسمتها را می توان با کمک پارامترهای نظیر sort_area_size، hash_area_size، bitmap_merge_area_size و… کنترل کرد.
با این حال از اوراکل 9i، پارامتر دیگری به نام PGA_AGGREGATE_TARGET اضافه شد که با مقداردهی آن، اندازه هر یک از قسمتهای PGA توسط خود اوراکل مدیریت می شود.
اوراکل تلاش می کند مجموع فضای PGA تخصیص داده شده(pga1+pga2+pga3+…) به پروسسها را به مقدار در نظر گرفته شده برای پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET محدود کند اما در مواقعی، به خصوص در زمان بالا رفتن بارکاری سیستم و یا پایین بودن مقدار پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET، ممکن است مجموع فضای PGA تخصیص داده شده، از مقدار تنظیم شده برای این پارامتر بیشتر شود.
از این رو، مقدار تعیین شده برای پارامتر PGA_AGGREGATE_TARGET صرفا به عنوان یک soft limit در نظر گرفته خواهد شد و حتی در شرایطی ممکن است فضای PGA تخصیص داده شده به یک پروسس، از مقدار تنظیم شده برای این پارامتر تجاوز کند!(مطلب “نگاهی به استثنائاتی در مورد پارامترهای PGA” را مطالعه کنید)
تا قبل از اوراکل 12c، رفتار اوراکل در زمان جمع آوری آمار برای جداول از نوع (global temporary table(GTT تفاوتی با جداول معمولی نداشت و این مسئله می توانست در مواردی چالش برانگیز باشد.
در اوراکل 12c بهبودهایی در این زمینه حاصل شد که در ادامه دو مورد از این بهبودها را مشاهده می کنید.
دیتابیس اوراکل برای پیاده سازی مفاهیمی چون Data Concurrency و Read Consistency، مشخصات تراکنشها را در قسمتی از هدر بلاک ثبت می کند. این قسمت از هدر بلاک که به آن (Interested Transaction List(ITL هم گفته می شود، می تواند شامل تعدادی slot باشد.
تراکنشها برای تصاحب یک رکورد، باید slotای را در هدر بلاکی که رکورد در آن قرار دارد، در اختیار بگیرند و اطلاعاتی نظیر (transaction ID(XID و (undo block address(UBA و همچنین تعداد رکوردهایی که تراکنش در این بلاک قفل کرده را در این قسمت ثبت کنند البته هر slot صرفا به یک transaction تعلق دارد و هر transaction در هر بلاک، تنها می تواند یک slot را اشغال کند.
با انجام commit و rollback و متعاقب آن، پایان یافتن تراکنش، itl slot می تواند توسط تراکنش دیگری استفاده شود.
زمانی را تصور کنید که ساختار جدول حجیمی را با کمک بسته DBMS_REDEFINITION تغییر داده ایم. بعد از اتمام عملیات redefinition، به این نتیجه رسیده ایم که تغییر انجام شده، سبب کندی در عملیاتی که بر روی این جدول انجام می شوند، شده است. قصد داریم جدول را به ساختار پارتشن نشده قبل برگردانیم، راهکار چیست؟
یکی از بهبودهایی که در نسخه 12c به بسته DBMS_REDEFINITION اضافه شد، قابلیت rollback کردن عملیات انجام شده می باشد این کار به کمک پارامتر enable_rollback از بسته DBMS_REDEFINITION قابل انجام است.
همانطور که می دانید در اوراکل 11g، برای هرگونه استفاده از بسته DBMS_REDEFINITION باید مراحلی را طی نمود و انجام عملیات در یک گام امکان پذیر نمی باشد.
در اوراکل نسخه 12c، پروسیجر جدیدی به نام REDEF_TABLE به بسته DBMS_REDEFINITION اضافه شده است که از طریق ان می توان عملیاتی نظیر جابجایی انلاین و تغییر tablespace جداول و همچنین تغییر نوع فشرده سازی جداول و ایندکسها را صرفا در یک مرحله انجام داد.