گاهی اوقات در اجرای دستورات پیچیده SQL نیاز به نگه داری موقت اطلاعات برای محاسبه نتایج نهایی می باشد که می توان در این مواقع از جدول های TEMPORARY در دیتابیس اوراکل کمک گرفت. استفاده از این جدول ها می تواند سبب افزایش سرعت اجرای دستورات SQL شود. این جداول با نام مخفف GTT(GLOBAL TEMPORARY TABLE) شناخته می شوند.
دو راهکار برای اجرای سریع تر shutdown immediate
همانطور که می دانید، در هنگام اجرای دستور shutdown immediate، بک گراند پروسس SMON باید تراکنشهای در حال اجرا را rollback کند و همچنین این بک گراند پروسس، Temporary segmentها را در صورت وجود پاکسازی کند.
برای تسریع در اجرای دستور shutdown immediate، می توان از طریق eventای؛ SMON را از انجام این دو وظیفه منصرف نمود و انجام آنها را به بعد از استارت بعدی دیتابیس موکول کرد.
INDEX در دیتابیس اوراکل
INDEX یکی از OBJECTهای دیتابیس اوراکل است که می توان به منظور افزایش سرعت اجرای دستورات از آن استفاده نمود. ایندکسها روی ستون های جدول تعریف می شوند و آدرس فیزیکی رکورد(rowid) را هم در خود ذخیره می کنند. زمانی که در دستورات SELECT و یا حتی در مواردی دستورات DMLای بر روی یک ستون از جدول برای دسترسی به سطر های خاص جستجو می شود میتوان با استفاده از rowid سرعت دستیابی به آن سطر را افزایش می یابد.
نصب اوراکل 19c بر روی اوراکل لینوکس 6 با بروزرسانی GLIBC
همانطور که می دانید، اوراکل از نصب نسخه 19c بر روی سیستم عامل Oracle Linux 6.X پیشتیانی نمی کند این مسئله به پایین بودن نسخه GLIBC(GNU libc) موجود در این نسخه از سیستم عامل برمی گردد:
[root@ol6 ~]# cat /etc/issue
Oracle Linux Server release 6.7
[oracle@ol6 home]$ ./runInstaller
/19c/home/perl/bin/perl: /lib64/libc.so.6: version `GLIBC_2.14′ not found (required by /19c/home/perl/bin/perl)
در متن خطا می بینیم که این مشکل به دلیل نبود GLIBC نسخه 2.14 رخ داده است. برای حل این مسئله، می توان GLIBC_2.14(و یا نسخه های بالاتر) را به این نسخه از سیستم عامل اضافه کرد که در ادامه این کار را انجام خواهیم داد.
قابلیت Automatic In-Memory در اوراکل 18c
قبلا در مطلب “ADO و مدیریت in-memory” بیان شد که چگونه می توان در سطوح مختلف(SET INMEMORY، MODIFY INMEMORY و NO INMEMORY) پالیسیهایی را به objectهایی که خصیصه inmmory برای انها فعال شده است، اضافه کرد.
این پالیسها سبب می شد تا پس از گذشت مدتی زمانی از ایجاد، آخرین اصلاح و یا آخرین زمان دسترسی، خصیصه inememory برای objectای تنظیم یا حذف شود و یا آنکه سطح فشرده سازی شی در inememory تغییر کند. این قابلیت(“مدیریت in-memory از طریق ADO“) در اوراکل 12cR2 ارائه شده بود.
در نسخه 18c، اوراکل بهبود دیگری را در این زمینه ایجاد کرد. به این صورت که اگر قصد بارگذاری شی جدیدی را در inmemory داشته باشیم ولی فضای inmemory برای این کار کافی نباشد، اوراکل می تواند با کمک قابلیت Automatic In-Memory که به اختصار، AIM هم شناخته می شود، objectهای که کمتر به آنها رجوع شده را از طریق آمارها شناسایی کند(نیازی به فعال کردن Heat Map نخواهد بود) و آنها را از inmemory خارج کند تا بتواند شی جدید را در inmemory قرار دهد البته با این شرط که شی جدید، بسیار پر استفاده باشد.
ابزارهای گرافیکی برای کار با دیتابیس اوراکل
زمانی که برخی از بانک های اطلاعاتی مانند SQL SERVER را نصب می کنیم، همراه با دیتابیس یک ابزار گرافیکی مناسب نصب می شود که می توانیم با استفاده از آن به بانک اطلاعاتی مقصد متصل شویم و دستورات مختلف را اجرا کنیم. اما در پکیج نصب دیتابیس اوراکل ابزار گرافیکی مناسب وجود ندارد و باید به صورت مجزا این ابزار را تهیه و نصب کنیم. علاوه بر مدیران دیتابیس، برنامه نویسان و توسعه دهندگان هم نیازمند یک ابزار گرافیکی جهت پیش برد پروژه های خود هستند.
در ادامه سه مورد از ابزارهای گرافیکی پرکاربرد را معرفی می کنیم. همچنین روش پیکربندی آنها و نحوه اتصال این ابزار به دیتابیس اوراکل توضیح داده می شود. برای مشاهده کاراکترها و متن های فارسی در دیتابیس اوراکل بهتر است تنظیماتی در سطح سیستم عامل و ابزار گرافیکی انجام شود که آنها را در این متن عنوان می کنیم.
نگاهی به استثنائاتی در مورد پارامترهای PGA
در مطلب “بررسی پارامترهای PGA” با پارامترهایی آشنا شدیم که قرار است محدودیتی را برای مصرف PGA در سطح پروسس و یا instance ایجاد کنند. در این مطلب خواهیم دید که در بعضی از شرایط مقدار در نظر گرفته شده برای پارامترهای pga_max_size، pga_aggrigate_target_ و حتی پارامتر PGA_AGGREGATE_LIMIT، نمی تواند PGA مصرف شده توسط پروسسها را محدود کند و پروسسها تا جایی که سرور و محدودیتهای سیستم عاملی اجازه می دهد، از RAM و SWAP استفاده می کنند.
به عنوان نمونه، مطابق با داکیومنتهای اوراکل، حداکثر PGA مورد استفاده یک پروسس توسط پارامتر مخفی pga_max_size_ کنترل می شود و علاوه بر این پارامتر، مقدار PGA استفاده شده برای یک پروسس به تنهایی نمی تواند بزرگتر از مقدار تنظیم شده برای پارامتر pga_aggrigate_target باشد.
چرا Huge Page؟
مدیریت حافظه در سیستم عامل مبحث نسبتا پیچیده و گسترده ای است که ما در این نوشته قصد ورود به جزییات آن را نداریم ولی برای پاسخ دادن به سوال مطرح شده (“چرا Huge Page؟”)، به ناچار باید با اصطلاحاتی چون Page، Page Table، Page Table Entry و TLB آشنا باشیم، از اینرو، در ابتدای این متن، بعضی از مباحث مقدماتی مدیریت حافظه را مرور می کنیم.
در بیشتر پلتفرمها، فضای حافظه به قسمتهای هم اندازه که اصطلاحا Page نام دارد، تقسیم می شود اندازه صفحات در حالت پیش فرض، برابر با 4k می باشد.
مثلا اگر میزان فضای RAM اختصاص داده شده به سروری برابر با 1MB باشد، تعداد صفحات آن برابر با 256 خواهد بود و به همین شکل حافظه یک گیگابایتی به 256000 صفحه و حافظه 128GB حدودا به 32 میلیون صفحه خواهد رسید.
پیکربندی Huge Page برای دیتابیس اوراکل
در مطلب “چرا Huge Page” در مورد مزایا و دلایل استفاده از Huge Page مطالبی را ارائه کردیم در این مطلب قصد داریم نکاتی را در مورد Huge Page برای دیتابیس اوراکل ارائه کنیم.
همانند دیتابیس پستگرس، دیتابیس اوراکل هم در صورت پیکربندی Huge Page در محیط سیستم عامل، به صورت خودکار و در زمان استارت شدن instance، برای فضای shared memory از Huge Page استفاده خواهد کرد.
اوراکل برای کنترل استفاده و یا عدم استفاده از Huge Page، پارامتر USE_LARGE_PAGES را ارائه کرده که در همین ابتدای متن، توضیحاتی را در مورد این پارامتر ارائه می کنیم.
پیکربندی Huge Page برای دیتابیس پستگرس
در مطلب “چرا Huge Page” در مورد چرایی و مزیتهای استفاده از Huge Page مطالبی را ارائه کردیم. در این مطلب قصد داریم مطالبی را در مورد نحوه پیکربندی Huge Page برای دیتابیس پستگرس ارائه کنیم.
دیتابیس پستگرس هم همانند دیگر دیتابیسها از Huge Page پشتیبانی می کند و امکان استفاده از این قابلیت در محیط لینوکس از نسخه 9 و 10 وجود دارد و در نسخه 11، پستگرس، علاوه بر محیط لینوکس، Huge Page را در محیط ویندوز هم ساپورت می کند.