……..آموزش، مشاوره و پشتیبانی…….
گاهی اوقات لازم است یک دستور SQL طوری نوشته شود که در داخل آن دستورات SQLای دیگری قرار بگیرند و با اجرای دستورات درونی، نتیجه لازم به دستور اصلی برگردد. در این حالت دستور اول Main Query نام دارد و دستورات داخلی را SUBQUERY می نامند.هر SUBQUERY نتیجه لازم را برای Main Query ارسال می کند.
در این متن روش های مختلف استفاده از SUBQUERY در دستورات SQL توضیح داده می شود.
گاهی اوقات در گزارش گیری از دیتابیس باید اطلاعات مورد نیاز از جدول های مختلف در کنار هم نمایش یابند، بنابراین در این موارد عملیات JOIN بین جداول انجام می شود.
در این متن روش های مختلف JOIN که با استاندارد SQL:1999 سازگار می باشند توضیح داده می شوند.
در این فصل توابع گروهی و روش های استفاده از آنها معرفی می شوند. این توابع به ازای هر مجموعه از سطرهای جدول یک نتیجه خاص برمی گردانند. همچنین عبارت های Group By ، Having ، Order by و روش استفاده از آنها به همراه مثال توضیح داده می شوند.
توابعی که در این متن توضیح داده می شوند، داده های دریافتی از نوع کاراکتری، عددی یا تاریخ را به نوع دیگر تبدیل می کنند. در ادامه توابعی که مربوط به مقادیر NULL می باشند معرفی می گردند. همچنین روش استفاده از عبارات شرطی با منطق IF THEN-ELSE توضیح داده می شود.
در دستورات SQL هر تابع مجموعه ای از عملیات انجام می دهد و می تواند تغییراتی را بر داده های دیتابیس اعمال کند. در دیتابیس اوراکل می توان یک تابع جدید تعریف نمود یا از توابع از پیش تعریف شده استفاده کرد. توابع از پیش تعریف شده برای اطلاعات با نوع داده های مختلف(کاراکتر، عددی، تاریخی و …) استفاده می شوند. در این فصل ساختار کلی توابع در SQL را عنوان می کنیم و تعدادی از توابع از پیش تعریف شده در دیتابیس اوراکل و روش استفاده از آنها را با ذکر مثال توضیح می دهیم.
توابع SQL می توانند یک یا چند آرگومان ورودی داشته باشند ولی تنها یک مقدار را به عنوان خروجی (output) برمی گردانند.
+ مقادیر ورودی یا همان آرگومنت ها می توانند عبارت، ستون، متغیر و یا یک مقدار ثابت باشند.
زمانی که می خواهیم فقط تعداد مشخصی از سطرهای یک جدول را انتخاب کنیم باید در دستور SQL از عبارت WHERE استفاده کنیم. عبارت WHERE به منظور محدودسازی در زمان نمایش یا ویرایش اطلاعات استفاده می شود بنابراین فقط بخش هایی از اطلاعات که نیاز داریم را انتخاب می کنیم. محل قرارگیری عبارت WHERE در دستور SELECT بعد از عبارت FROM است. این عبارت به ترتیب از سه قسمت زیر تشکیل می شود:
1.نام ستون
2.شرط مقایسه ای
3.نام یک ستون یا مقداری ثابت یا لیستی از مقادیر
مثال: اطلاعات کارمندانی را که در دپارتمان شماره 90 مشغول به کار هستند را نمایش دهید.
دستور SELECT یکی از پرکاربردترین دستورات SQL می باشد که با استفاده از آن اطلاعات دیتابیس اوراکل که در حافظه یا دیسک قرار دارند نمایش داده می شوند. در این متن انواع روش های استفاده از دستور SELECT برای بازیابی و نمایش اطلاعات از دیتابیس اوراکل را توضیح می دهیم.
همانطور که می دانیم در دیتابیس اوراکل یک جدول از ستون و سطر تشکیل شده است. در دستور SELECT ابتدا نام ستون یا ستون هایی از یک جدول که می خواهیم اطلاعات آن را نمایش دهیم را انتخاب می کنیم و سپس بعد از عبارت FROM نام آن جدول را می نویسیم. در خروجی این دستور اطلاعات ستون های انتخاب شده برای سطرهای جدول نمایش می یابند.
مثال: در دستور SELECT زیر ستون های DEPARTMENT_ID و LOCATION_ID از جدول DEPARTMENTS انتخاب شده اند و در خروجی این دستور، اطلاعات مورد نظر نمایش می یابند.
+ به هر ترتیبی که نام ستون ها را در دستور SELECT انتخاب کنیم، نمایش اطلاعات نیز به همان ترتیب خواهد بود. در مثال قبلی ابتدا اطلاعات ستون DEPARTMENT_ID و سپس اطلاعات ستون LOCATION_ID نمایش داده می شود.