……..آموزش، مشاوره و پشتیبانی…….
ایندکسهای از نوع auto index را نمی توان با دستور drop index حذف کرد:
SQL> select index_name,auto from dba_indexes where AUTO=’YES’;
INDEX_NAME AUTO
———————- ——–
SYS_AI_9qxxvpz1p5359 YES
SQL> drop index “SYS_AI_9qxxvpz1p5359”;
ORA-65532: cannot alter or drop automatically created indexes
دانلود آموزش SQL شامل مطالب Oracle Database 12c R2: SQL Workshop I و Oracle Database 12c R2: SQL Workshop II(نویسنده مطلب: مهندس میلاد خالقی)
دانلود آموزش برنامه نویسی PL/SQL برای دیتابیس اوراکل(نویسنده مطلب: مهندس میلاد خالقی)
همانطور که در مطلب “آشنایی با Clustering Factor در اوراکل” بیان شد، برای محاسبه مقدار Clustering Factor، بررسی می شود که آیا Data Block ارجاع داده شده برای دو index entry پشت سرهم، با هم متفاوت هستند یا خیر؟ در صورت یکسان بودن Data Blockها، Clustering Factor در همان مقدار قبلی اش باقی خواهد ماند و در صورت تفاوت، یک عدد به مقدار Clustering Factor اضافه می شود به عبارتی، با هر سوییچی بین Data Blockها، یک عدد به Clustering Factor افزوده خواهد شد.
با این بیان، در زمان محاسبه clustering factor توسط بسته dbms_stats اگر index entry جدید به data blockای اشاره کند که اخیرا(غیر از data block آخر) مورد دستیابی قرار گرفته باشد و حتی در حافظه هم موجود باشد، باز هم مقدار clustering factor ایندکس افزایش پیدا خواهد کرد.
در دیتابیس اوراکل انواع مختلفی از ایندکسها وجود دارند که از آنها به منظور بهبود کارایی دیتابیس استفاده می شود ولی هر کدام دارای کاربرد و ساختار متفاوت هستند. در این متن ایندکس های از نوع BITMAP که فقط در نسخه های ENTERPRISE اوراکل قابل تعریف و استفاده هستند را توضیح می دهیم.
auto indexing یکی از قابلیتهای مهم اوراکل نسخه 19c است که در مورد این قابلیت، پیشتر مطلبی را نوشتیم(ویژگی Automatic Indexing در اوراکل 19c). در این متن به برخی از محدودیتهای این قابلیت در نسخه 19c خواهیم پرداخت البته بسیار روشن است که در نسخه های آتی اوراکل ممکن است این محدودیتها برطرف شود بنابرین باید توجه داشته باشید که سناریوهای موجود در متنی که در حال مطالعه آن هستید، در نسخه 19c(بطور دقیق تر 19cR8) تست شده است.
برای نمایش تعداد محدودی رکورد از خروجی یک پرس و جو، می توان از توابعی چون ROW_NUMBER، rank و همچنین Pseudo columnای بنام rownum استفاده کرد. البته در اوراکل نسخه 12c هم بهبودهای در این زمینه ایجاد شد و در این نسخه با استفاده از عبارت FETCH هم می توان به این هدف رسید. در ادامه متن با هر سه این روشها آشنا خواهیم شد.
گاهی اوقات برخی OBJECTها یا رکوردهای جداول، به منظور عملیات DML در اختیار یک SESSION خاص قرار گرفته و LOCK شده اند بنابراین کاربران دیگر نمی توانند بر روی آنها از دستورات DML استفاده کنند. در این مواقع می بایست این دسته از SESSIONها را شناسایی کرد و عمل KILL کردن آنها را انجام داد تا پس از ROLLBACK اتوماتیک عملیات، OBJECTها یا رکوردهای مورد نیاز آزاد گردند.
در ادامه دو روش مختلف برای انجام عملیات شناسایی و KILL کردن SESSIONهای LOCK کننده معرفی می کنیم.
به صورت پیش فرض common userها در محیط root container مجاز به مشاهده اطلاعات pdb containerها نیستند و حتی با داشتن مجوز select بر روی ویوهای _V$، GV$، CDB، نمی توانند اطلاعات containerهای دیگر را ببینید(البته common userهای ORACLE_MAINTAINED=N منظور است):
SQL> create user c##usef identified by a;
User created.
SQL> grant create session to c##usef;
Grant succeeded.
SQL> grant select on v_$session to c##usef;
Grant succeeded.
SQL> conn c##usef/a
Connected.
SQL> show con_name
CON_NAME
——————————
CDB$ROOT
SQL> select distinct con_id from v$session;
CON_ID
———-
1
0
بهبود اول: از اوراکل 12cR2 می توان tablespaceهای سیستمی نظیر SYSTEM، SYSAUX، UNDO و حتی TEMP را در حالت encrypt قرار داد:
SQL> alter system set db_create_file_dest=’/oracle/mydata/’;
System altered.
SQL> alter tablespace system encryption online encrypt;
Tablespace altered.
پس از قرار دادن system tbs در حالت encrypt، اگر بخواهیم فایل wallet را در حالت close قرار دهیم، دستور با خطای زیر متوقف خواهد شد:
Version 18.3.0.0.0
SQL> ADMINISTER KEY MANAGEMENT SET KEYSTORE CLOSE IDENTIFIED BY p;
ORA-28439: cannot close wallet when SYSTEM, SYSAUX, UNDO, or TEMP tablespaces are encrypted
نحوه پیکربندی TDE در اوراکل نسخه 11g و 12c را قبلا مورد بررسی قرار دادیم و در این متن قصد داریم به پیکربندی TDE در اوراکل 18c و 19c بپردازیم.
کانفیگ TDE در اوراکل نسخه 19c، تفاوت زیادی با نسخه 12c ندارد و مشابه نسخه های قبلی، مسیر فایل (wallet(keystore را می توان با کمک پارامترENCRYPTION_WALLET_LOCATION در فایل sqlnet.ora تنظیم کرد.
البته در کنار این پارامتر، اوراکل از نسخه 18c، دو پارامتر با نامهای tde_configuration و wallet_root را هم اضافه کرده و توصیه می کند که به جای استفاده از پارامتر SQLNET.ENCRYPTION_WALLET_LOCATION، از این دو پارامتر استفاده شود و اصطلاحا SQLNET.ENCRYPTION_WALLET_LOCATION را deprecate کرده است.